Ապրելու մեր ցանկությունն իսկ մարտահրավեր է մեր թշնամիների համար

Քաղաքականության մեջ չեն կարող լինել զգացական թշնամիներ. այստեղ կարելի է առանձնացնել շահային հակառակորդներ և արյան կամ գոյութենական թշնամիներ։

Շահային հակառակորդները չեն կարող մշտական լինել, որովհետև շահերը հարափոփոխ են, և երեկվա հակասող շահերին այսօր կարող են փոխարինել համընկնող շահեր, ինչը դիմակայությունը կփոխարինի գործակցությամբ։

Իսկ ահա արյան կամ գոյութենական թշնամանքը այն հիմնական ստիմուլն է, որը քեզ դրդում է կատարելության, զարգացման, հզորացման և մրցակցության։ Քաղաքականությունը առանց մրցակցության լճացում է, ճահճացում է և, ի վերջո, կործանում։ Հետևաբար, արյան թշնամի ունենալ դեռ չի նշանակում կործանվել կամ հրաժարվել պրոգրեսից, ընդհակառակը, դա հնարավորություն է մրցակցության և ստիմուլ` առավելության հասնելու։

Արյան թշնամու հետ հարաբերությունների խորքը փոխել շահային դիմակայության, դա ոչ թե տասնամյակների, այլ հարյուրամյակների խնդիր է, հետևաբար՝ քիչ իրատեսական ժամանակակից իրողությունների մեջ։

Թուրքիան և Ադրբեջանը հայերի համար գոյութենական կամ արյան թշնամիներ են, որտեղ ոչ թե սոսկ շահերը, այլ ապրելու բնազդներն են գերիշխող։

Թուրքերի պարագայում` սպանել հայերին ու լուծել մեկընդմիշտ Հայկական հարցը, իսկ հայերիս պարագայում` ապրել և գոյություն ունենալ ի հեճուկս թուրքերի։

Մեր ապրելու ցանկությունն իսկ մարտահրավեր է մեր թշնամիների համար։

Այսպիսին է մեր թշնամության իրողություններից մեկը կամ ամենագլխավորը։

Ուստի մեր ընտրությունը չի կարող այլ կերպ լինել, քան ապրելու մեր կամքի հաստատումը իրական հողի վրա` կենսունակ և դիմադրունակ պետություն կառուցելով։

Մնացած բոլոր ճանապարհները աջակցություն են թշնամու նպատակներին։

Արա Պողոսյան

Մեկնաբանություններ